Geçtiğimiz haftalarda okuduğum bir kitapta bahsedilen, içimi sıcacık yapan, çok güzel bir metni paylaşıyorum. Hiçbir zaman olmadığı gibi zor zamanlarımızda da yalnız değiliz. :)
"Adamın biri bir gece bir rüya görmüş:
Upuzun bir kumsal boyunca yanında Tanrı ile yürüyormuş. Onlar yürürken de, tam karşılarında gökyüzünden, bir film şeridi gibi adamın hayatından sahneler geçiyormuş. Kumsal adamın hayat yoluymuş sanki...
Adam kumda iki çift ayak izi kaldığına dikkat etmiş. Ayak izlerinin bir çifti kendisine, diğeri ise Tanrı'ya aitmiş. Hayatının son sahnesi de gökyüzünden geçtikten sonra adam, kumdaki ayak izlerine boydan boya bir daha bakmış ve birden bir şey dikkatini çekmiş:
Hayat yolunun pek çok bölümünde kumda sadece bir çift ayak izi görülüyormuş ve adam dehşet içinde fark etmiş ki ayak izleri hayatının en kötü, en acı anlarında teke iniyor. En acı zamanlarda hayat yolunda yapayalnız yürüdüğünü fark etmek onu fena halde rahatsız etmiş ve Tanrı'ya sormaya karar vermiş: 'Tanrım.. eğer sana inanırsam, senin yolundan gidersem her zaman yanımda olacağını ve her zaman yanımda yürüyeceğini söylemiştin. Oysa hayat yoluma bakıyorum. En zorlu, en çetin ve en acılı anlarımda sadece bir çift ayak izi görüyorum kumda. Anlayamıyorum Tanrım, anlayamıyorum! Hayatın kolay günlerinde yanımda yürüyorsun da sana en muhtaç olduğum anlarda beni niye terk ediyorsun?'
Tanrı gülümseyerek cevap vermiş:
'Ben seni çok sevdim ve hiç terk etmedim. Hayat yolundaki o zorlu sınav günlerinde, en acılı ve en kötü anlarında kumda hep bir çift ayak izi gördün.
Çünkü o zaman ben, seni kucağımda taşıyordum!'"
Kaynak: Kendi Kutupyıldızı'nı Bul - Nüvide Gültunca Tulgar